به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای دیار ما، 14 رمضان مصادف است با سالروز شهادت حضرت سلطان سید جلال‌الدین اشرف (ع) که حرم مطهر ایشان در شهرستان آستانه‌اشرفیه قرار دارد...

شرح‌حال زندگی حضرت سلطان سید جلال‌الدین اشرف (ع)

سيد ابراهيم المرتضی الاصغر ملقب به جلال‌الدین اشرف (ع)، پسر امام موسی كاظم (ع)، برادر امام رضا (ع) و عموی امام محمدتقی (ع) در سال 180 هجری قمری در شهر مدينه منوره چشم به جهان گشود.
پدرش امام هفتم شيعيان و مادرش بانو نجيه از مردم نوبه و زنگبار بود. حضرت زمانی كه سنش به حدود 3 سالگی رسيد پدر بزرگوارش را در سال 183 هجری از دست داد و به مدد و همت برادرش امام رضا (ع) در مدينه پرورش يافت و در سايه چنين استادی چنان مراتب فضل و كمال را سپری كرد كه در ميان برادرانش بعد از امام رضا (ع) در علم و حلم و زهد و تقوی و شجاعت و سخاوت بر همه پيشی گرفت و لقب اشرف را از عموی جد پدرش عمر اشرف بن امام سجاد (ع) اخذ کرد كه در حقيقت نشانه برتری و شايستگی او نسبت به ساير برادران بود.
او در سال 201 هجری در زمان ولايتعهدی امام رضا (ع) درحالی‌که حدود 21 سال داشت از مدينه برای تبليغ دينی به بغداد آمد و در سال 203 هجری وقتی خبر شهادت امام رضا (ع) به بغداد رسيد سادات و شيعيان برای عرض تسليت خدمت او رسيدند و برای اولين بار در آن مجلس مسئله نهضت مطرح شد؛ اما هنوز زمان و سن حضرت برای تحقق اين امر مساعد نبود. در سال 204 هجری وقتی‌که مأمون از مرو به بغداد رفت حضرت سيد جلال‌الدین اشرف (ع) آن شهر را ترک كرد و به قم نزد برادر بزرگوارش سيد احمد مشهور به «شاه‌چراغ» رفت و خدمت او به كسب علم و فضيلت مشغول شد. حضرت پس از حدود 3 سال اقامت در قم در سال 206 اقدام به تشكيل نهضت كرد و پس از يک سری جنگ‌های خونين در سال 211 هجری قدرت را در گيلان در دست گرفت و نخستين دولت شیعه‌مذهب ايران را بنيان گذاشت.
دولت شیعی‌مذهب حضرت سيد جلال‌الدین اشرف (ع) 13 سال ادامه پيدا كرد تا اينكه در سال 223 هجری در جنگی كه ميان آن حضرت و يكی از كفار منطقه به نام چهل گوش چمنی در منطقه ليالمان در نزديكی شهر لاهيجان درگرفت حضرت زخم‌های بسياری متحمل شد و برای اينكه پيكر مطهرش به دست دشمنان نيفتد از صحنه كارزار دور شد و خود را به قريه سياه دارستان رودبار رساند و در خانه شيخ مفيد الدين، يكي از دوستداران اهل‌بیت فرود آمد و پس از ساعاتی كوتاه دعوت حق را لبيک گفت.
پس از شهادت حضرت، شيخ مفيد الدين بنا بر وصيت آن حضرت پيكر مطهرش را در تابوتی قرار داد و به رودخانه سفيدرود سپرد. تابوت پس از گذشتن از مسيری طولانی در قریه‌ای به نام كوچان به ساحل رسيد. مردم مسلمان و مذهبی كوچان پيكر پاک و مطهر حضرت سلطان سيد جلال‌الدین اشرف (ع) را از آب گرفتند و در همان روستا به خاک سپردند.

حرم مطهر حضرت سلطان سيد جلال‌الدین اشرف (ع) در شهر آستانه‌اشرفیه که درگذشته کوچان نام داشت امروزه زیارتگاه عاشقان اهل‌بیت (ع) از سراسر نقاط دنیاست.

بناى اوليه حرم مطهر حضرت سلطان سيد جلال‌الدین اشرف (ع) در سال ۳۱۱ هـ. ق به دستور گوهرشاد خانم دختر کیا رستم، از فرمانروايان گيلان ساخته شد.

در سال ۱۳۵۶ هـ. ش مغازه‌هاى اطراف حرم خريدارى و تخریب گردید و برجاى آن بنايى وسيع و مجلل ساختند که نماى داخلى و خارجى آن با سنگ مرمر و کاشى‌‌هاى جديد تزئين شده است. اين بقعه، اينک رواق‌هاى بسيار، سقف‌هاى آینه‌کاری شده و گنبدى بزرگ با کاشی‌کاری‌های ظريف دارد.

زیارت‌نامه حضرت سلطان سید جلال‌الدین اشرف (ع)

السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدُ الزَّکِیُّ، اَلطّاهِرُ الوَلِیُّ، وَالدّاعِی الحَفِیُّ؛ اَشهَدُ اَنَّکَ قُلتَ حَقّاً، حَقّاً، وَنَطَقتَ حَقّاً وَصِدقاً، وَدَعوتَ اِلی مَولایَ وَمَولاکَ، عَلانِیَةً وَسِرًّا، فازَ مُتَّبِعُکَ، وَنَجا مُصَدِّقُکَ، وَخابَ وَخَسِرَ مُکَذِّبُکَ، وَالمُتَخَلِّفُ عَنکَ، اَشهَد لی بِهذهِ الشَّهادَةِ، لِاَکونَ مَنَ الفائِزینَ بِمَعرِفَتِکَ وَطاعَتِکَ، وَتَصدیقِکَ وَاتِّباعَکَ، وَالسَّلامُ عَلَیکَ یا سَیِّدی وَابنَ سَیِّدی. اَنتَ بابُ اللهِ المُؤتی مَنهُ، وَالمَأخوذُ عَنهُ، اَتَیتُکَ زائِراً، وَحاجاتی لَکَ مُستَودِعةً، وَها اَنَا ذا اَستَودِعُکَ دینی وَاَمانَتی، وَخَواتیمَ عَمَلی، وَجَوامِعَ اَمَلی اِلی مُنتَهی اَجَلی، وَالسَّلامُ عَلَیکَ وَ رَحمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُه.

***************************

سلام بر تو ای آقای پاک و پاکیزه و سرور من و ای دعوت‌کننده (به‌حق) به مهربانی، گواهی دهم که تو حق گفتی و به‌حق و راستی سخن کردی و (مردم را) آشکارا و نهان به‌سوی مولای من و مولای خودت دعوت فرمودی رستگار شد پیرو تو و نجات یافت تصدیق‌کننده‌ات و نومید و زیانکار شد تکذیب کننده‌ات و آن‌کس که با تو مخالفت کرد گواه باش برای من این گواهی را تا من به‌وسیله معرفت و اطاعت تو و تصدیق و پیروی کردنت از زمره رستگاران باشم و سلام بر تو ای آقای من و ای فرزند آقای من تویی درگاه خدا که از آن درآیند و (معالم دین را) از آن بگیرند آمده‌ام به درگاهت برای زیارت و حاجت‌های خود را به تو سپرده‌ام و من اکنون به تو می‌سپارم دینم و امانتم و سرانجام کارهایم و همه آرزوهایم را تا پایان عمرم و بر تو باد سلام و رحمت خدا و برکاتش.

انتهای پیام/