به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای دیار ما، علی حسین‌پور در آخرین یادداشت خود نوشت:

در سال‌های گذشته مطلبی با عنوان " کیروش و شهردار آستانه‌اشرفیه " نوشته بودم و در آن به نحوه انتخاب شهرداران در آستانه‌اشرفیه انتقاد کردم و خواستار توجه به منابع انسانی بومی به‌عنوان شهردار شدم و تأکید کردم که اگر شهردار آینده از افراد غیربومی است باید از مدیران توانمند دارای کارنامه موفق کشوری باشد و یا اگر قرار است شهردار غیربومی هم‌سطح با منابع انسانی بومی انتخاب شود بهتر است از منابع انسانی بومی حاضر استفاده کنیم

متأسفانه در همان زمان شهردار غیربومی انتخاب شد و پس از دو سال، سر اعضای شورای شهر سابق،  به سنگ خورد و به حقیقت حرفمان رسیدند و سرانجام سلیمانی شهردار آستانه‌اشرفیه شد.

هر چه زمان سپری شد درستی این تصمیم، بر نا باوران تکیه‌بر منابع انسانی بومی، مسجل شد تا اینکه در کش‌وقوس شهرت نمایی‌ها و قدرت‌نمایی‌های همیشگی و در امتداد من‌من قربان بودن‌های بی‌پایان، رشته امور از دست شورا و شهردار پرید که در یادداشت دیگری از آن به "مدیریت هویجوری" اشاره کردم.

با شروع دوره جدید شورایی شهر، این کلاف سردرگم مدیریت شهری دست‌به‌دست شد و آنچه پیش‌بینی می‌شد، اتفاق افتاد که اگر بخواهیم باز دست روی دست بگذاریم و خودمان را به کوچه علی چپ بزنیم، باید گفت: واویلا!!!

لذا بر آن شدم که سکوت چندساله را بشکنم تا با دعوت اعضای شورای اسلامی به آرامش و  انصاف بیشتر، دنبال راه چاره‌ای باشیم.

قبل از هر چیز، لازم به ذکر است که این‌جانب در دوره قبل شورا، علیرغم خوشحالی‌ام از انتصاب سلیمانی، در همان اولین روزهای کاری و با بر خواستن برخی سروصداهای انتقادی از نحوه تعاملات فی‌مابین شهردار و  شورا و ... تعارف را کنار گذاشتم و به‌عنوان یک خیرخواه، چه حضوری و چه تلفنی، سلیمانی را به خویشتن‌داری بیشتر و پرهیز از تصمیمات اجرایی نادرست و  حتی درست عجولانه و تشریک‌مساعی لازم و تقویت روابط عمومی دعوت کردم که متأسفانه باید اعتراف کنم تا مدت‌های مدیدی توجه لازم را نکرد که الآن گریبان گیرش شده است و حتی بعداً منتقد جدی برخی از اقدامات شهردار آستانه‌اشرفیه به‌صورت شکلی و ماهیتی ازجمله:  قطع درختان به بهانه تعریض خیابان، تخریب بلوار جلوی شهرداری و تبدیل مجدد به فلکه، نحوه پیاده‌روسازی و احداث لچکی‌ها و... شدم.

اما وقتی می‌خواهم با همه این دلخوری‌ها، کارنامه ناموفقی به سلیمانی بدهم، می‌بینم که دور از انصاف است و وجدانم با ندای بلند به من می‌گوید: سلیمانی با همه کمبودهای درست یا نادرست از پنجره دیدگاهی‌ات، دارای توانمندی‌هایی است که نمی‌توان به‌راحتی بر روی اسمش قلم قرمز کشید.

تلاش شبانه‌روزی، خستگی‌ناپذیری، به جان خریدن مصائب و مشکلات شخصی و حقوقی، جرأت و سرعت اجرای کار با حداقل‌ها، قدرت چانه‌زنی مداوم جهت کسب اعتبار دولتی، پیگیری زیاد، داشتن اطلاعات فنی و تجربی لازم و اشرافیت محلی و جغرافیایی لازم و کافی به‌جای جایِ شهر  و حتی اهالی هر منطقه از شهر...

لذا محاسن بالا از سلیمانی، شهرداری ساخته که در هر گوشه و کنار شهر، قدم‌های اجرایی‌اش آن‌چنان مشهود و محسوس است که اگر دوستش داشته باشی، تحسینش می‌کنی و آرزو می‌کنی که بتواند آن را تکمیل کند و اگر منتقدش باشی، ته دلت او را تحسین می‌کنی که نیتش، احتمالاً خدمت صادقانه‌ای بود که شاید شوق زائدالوصف آن، او را عجولانه به انجام آن، ترغیب کرده است.

به‌هرحال، اگر منصفانه و منطقی بخواهیم قضاوت کنیم، انتظار این است که بااین‌همه پروژه‌های ناتمام شهری و وضعیت رکود اقتصادی کشوری و کمبود منابع مالی و از همه مهم‌تر، نبود اراده قوی در شورا برای انتخاب یک شهردار توانمندتر دارای کارنامه موفق کشوری،  فرصت بیشتری به سلیمانی داده و به جای پاک کردن صورت‌مسئله، به دنبال حل آن باشیم.

لذا به‌عنوان یک شهروند هرچند نا برگزیده! به اعضای شورای شهر، پیشنهاد می‌کنم:

1- از آنجائی که، دور از باور است که شورا، به دنبال شهرداری اجرایی‌تر از سلیمانی باشد، پس بهتر است به‌جای حذف او، به دنبال تقویت بال‌های اداری، فنی و پشتیبانی او یعنی معاونان وی باشد تا با افزایش قدرت همه‌جانبه مدیریت اجرایی، ضریب اشتباهات کمتر شود.

2- برای تقویت قدرت تصمیم سازی شورای شهر و کمک بیشتر به بال اجرایی شورا یعنی شهردار، اتاق فکر شهر را با بهره‌گیری از مشاوره نخبگان و دلسوزان شهری تشکیل و نشست‌های آن را به‌صورت منظم برگزار کنید.

پایگاه خبری تحلیلی آوای دیار ما: انتشار مطالب خبری و یادداشت‌های دریافتی لزوماً به معنای تائید محتوای آن نیست و صرفاً برای اطلاع مخاطبان از فضای سیاسی اجتماعی دیار ما منتشر می‌شود.

انتهای پیام/