به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آوای دیار ما، از قدیم گفته‌اند که خواستن توانستن است. هرچند این دو واژه، در باب شفافیت و صراحت به قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان نمی‌رسد! ولی می‌توان گفت که به‌اندازه‌ای شفاف و صریح است که نیاز به آیین‌نامه اجرایی ندارد.

البته از این کلام برداشت سرسری نکنید؛ قطعاً خواستن به‌تنهایی، توانایی را به همراه ندارد؛ بلکه خواستن داریم تا خواستن...

خواستن لقلقه زبانی، خواستن برای خوش‌آمد دیگری، خواستن برای همرنگی با محیط، خواستن به‌قصد ریا و چاپلوسی و تصاحب میز و ...

پس منظور از خواستن، خواستن از ته دل و به قولی از روی باور، ایمان و خواستنی با رویکرد عملی و عملیاتی نه صرفاً نظری است.

خواستنی با رعایت اصول، قواعد و بر پایه واقع‌بینی و نه بر پایه امید و آرزو.

همه ما دوست داریم شهرستانی آباد، توسعه‌یافته و پیشرفته داشته باشیم و به‌نوعی آرزومند چنین دیاری هستیم؛ اما چه می‌شود که کمتر می‌شود؟! یا کامل‌تر بگویم؛ چه کنیم که این خواست عمومی هرروز بیشتر و بهتر از روز گذشته محقق شود؟

قصد تفسیر، تجزیه‌وتحلیل این موضوع را ندارم و هدفم از این مقدمه، اشاره‌ای به نقش سازنده ثبات مدیریت در توسعه اجتماعی، فرهنگی، علمی، اقتصادی و ... در شهرستان آستانه‌اشرفیه به‌عنوان یک خواست مهم عمومی است که توانسته اذهان عمومی را به مرتبه‌ای برساند که علاوه بر علم و آگاهی، به باور و ایمانی برسد که خواستار ثبات مدیریت در بیشتر عرصه‌های مدیریتی شهرستان هستند که یک نمونه این《خواست عمومی》در موضوع ثبات مدیریت شهری، زبانزد استان شده است.

به‌هرحال گسترش محسوس عمران و توسعه فضای شهری در 2 سال ثبات مدیریت شهری و کاهش تنش‌های اجتماعی، سیاسی و افزایش فضای باز سیاسی و توسعه گفتمان‌های مردمی و سوق دادن آن به نهادهای رسمی و افزایش فضای شاد مردمی در قالب جشنواره‌ها و کاهش فاصله بین مردم و مسئولان در سایه ثبات دوساله مدیریت سیاسی شهرستان و همچنین نقش بی‌بدیل امام‌جمعه شهر در افزایش همبستگی اجتماعی در طول سه سال مسئولیت و حتی پیشرفت فیزیکی قابل‌توجه طرح‌های عمرانی با تداوم نمایندگی مجلس نماینده شهرستان واقعیت‌هایی غیرقابل کتمان هستند که دوست و دشمن، به آن به‌عنوان فواید ثبات مدیریت در شهرستان اذعان دارند.

بر همین اساس لازم است که بیش‌ازپیش، خواهان ثبات مدیران موفق خود باشیم و با تکیه‌بر منطق و تجارب موفق، از دست‌اندرکاران فرا شهرستانی بخواهیم که تأمل و تفکر بیشتری کنند و با تکیه‌بر واقعیت‌های موجود، تصمیم‌های معقولانه‌تری بگیرند.

در پایان باید گفت: مطمئناً دیار ما بهتر می‌شود اگر امام‌جمعه مردمی‌اش بماند، امام‌جمعه‌ای که برای تلطیف فضا و افزایش همبستگی اجتماعی، از هیچ کوششی دریغ نکرد و مطمئناً حال دیار ما بهتر می‌شود اگر فرماندارش بیشتر بماند، فرمانداری که حداقل بعید است کسی بتواند رکورد عملکرد اجتماعی، فرهنگی و سیاسی‌اش را به‌عنوان فرماندار بشکند.

انتهای پیام/